Alexander de Grote – Thessaloniki.
|
Lefkos Pyrga.
|
We stoppen bij de 3e eeuwse Hagia Sofia die 500 jaar later geremodelleerd werd naar het voorbeeld van de Aya Sophia in Constantinopel. Deze imposante kerk ligt een stuk lager dan de rest van de stad en bleef volgens mijn gids gespaard van de brand die in 1917 driekwart van Thessaloniki in de as legde. Minder fortuinlijk verging het de 5e eeuwse Agios Dimitrioskerk die ei zo na helemaal afbrandde, maar nadien weer keurig werd gerestaureerd. Het blijft een indrukwekkend monument. Ik rond mijn blitzbezoek aan Thessaloniki af in de hippe Ladadika wijk waar niet alleen de zon, maar ook bars en restaurants het mooie weer maken. Op het terrasje van Palati steek ik nog een late lunch achter de kiezen die ik doorspoel met een paar frisse ouzo’s, het nationale drankje dat naar de zon proeft.
Vroege vissers in Chrousos Paliouri.
|
Carpe diem. Het zorgeloze vakantiegevoel zit er meteen in. Vanaf het balkon van m’n hotelkamer kijk ik uit op een exotische tuin die in de zee lijkt te verdwijnen. Ik logeer in Kassandra, in het Centraal-Macedonische Chalkidiki, dat wordt gevormd door de landtongen (vingers) Kassandra, Sithonia en de ‘autonome’ monnikenstaat Athos. Kassandra is het meest toeristische van de drie en dat merk ik in de hotellobby waar zelfs ‘s avonds laat nog een uitgelaten drukte heerst. In de tuinbar is het gelukkig iets rustiger. Onder een hemel vol sterren geniet ik van mijn laatste glas en een zwoele zomeravond. Carpe diem, ik ben er helemaal klaar voor.
Toroni Beach.
|
Neos Marmaras, een van de meest mondaine plekken in Noord Griekenland.
|
We leggen aan in Toroni Beach, een verlaten stukje strand op Sithonia dat smeekt om een paar zonnebaders. In geen tijd loopt de boot leeg. Sommige nemen een duik in zee, anderen zoeken hun heil op het strand. Ik blijf op het dek en geniet van het moment. Als we weer verder varen wordt er een lunch geserveerd die in deze zilte zeelucht smaakt als een driesterrenmaal. We naderen Neos Marmaras, een van de meest mondaine plekken van heel Noord Griekenland. Ik wandel de pier af en strand met twee mannen uit de groep op het eerste terrasje dat we tegenkomen. Zelfs in dit chique oord drinken we ouzo voor amper 2 euro. Als we zoveel glazen later iedereen weer aan boord zien gaan, blijkt dat we niks van Marmaras hebben gezien. Maar laat dàt nu net het leuke van een Griekse vakantie zijn, niks hoeft, gewoon je zin doen is de boodschap.
Turtle Island: even voel ik mij Robinson Crusoë.
|
‘Het is verboden van het tweede dek af te springen,’ waarschuwt de kapitein als hij net voor Turtle Island (Kelyfos) het anker uitgooit. Van het eerste dek mag het wel. Als ik de zee induik en een stukje naar het verlaten eiland zwem, voel ik me even als Robinson Crusoë. Het decor is ronduit overweldigend. Als we terug in het ingedommelde Chrouso aankomen lijkt het veranderd in een drukke badplaats. De vissers in Paliouri Beach zijn verdwenen en de zonnekloppers hebben de parasols gevonden. Met opgeladen batterijen vertrek ik naar m’n hotel waar ik nog enkele uurtjes nageniet bij het zwembad.
Asterias: tafelen met een magistrale zonsondergang.
|
Sardienen met oύζo. ‘Alles naar wens?’ vraagt de chef van Asterias in Pefkohori nadat hij de vele gangen van het Aristoteles menu heeft geserveerd. Aan een schandalig rijk gedekte tafel is het een beetje genant, maar toch: ‘Een paar sardienen zouden er nog wel bij kunnen.’ Even later wordt een bord onder mijn neus geschoven waarvan de geur alleen me al doet watertanden. Hoe alledaags ze ook zijn, voor mij blijven deze vissen een ware delicatesse. Niet alleen het eten in Asterias is verrukkelijk, ook het uitzicht. Achter mijn bord sardienen geniet ik van een zonsondergang om bij weg te dromen. Als ik voldaan mijn bestek neerleg, schotelt de chef mij met een knipoog nog een portie mosselen voor. ‘De specialiteit van het huis, vàn het huis.’ lacht hij. ‘Mag ik nog een ouzo?’ vraag ik beleefd terwijl ik bedenkingen maak bij de Griekse crisis. Ook het bord mosselen eet ik tot de laatste leeg, niet uit beleefdheid, wél omdat ik ze zelden zo lekker heb gegeten.
Hellas Safari, hilariteit en adrenaline verzekerd!
|
Questa o quella. Kassandra mag dan het meest toeristisch schiereiland van de drie zijn, ongerepte natuur is er in overvloed. Ik trek op jeepsafari met Olga, een Oekraïense die bijklust als gids en haar resumés afwisselt met aanstekelijke lachsalvo’s. Turtle Lake, onze eerste stop, had ik mij toch iets authentieker voorgesteld. De schildpadden zijn geconditioneerd en liggen ons gewoon op te wachten. Als we de beestjes voederen, komt ook een school goudvissen een graantje meepikken. Leuk, maar vooral bedoeld om de modale toerist te plezieren. Vanaf dan gaat het alleen maar bergop. Ook letterlijk. Ik hap naar adem als onze chauffeur met de zware Defender over de heuvels galoppeert en evenwichtsoefeningen maakt op de rand van de afgrond. Op iedere heuveltop worden we getrakteerd op een adembenemend panorama. Aan de ene kant zien we de azuurblauwe zee, aan de andere kant glooiende dennenbossen en olijfgaarden met af en toe een zonnebloemenveld als kleurrijke noot. In Agia Paraskevi drinken we koffie op een plein waar de lokale bejaardenclub onder een boom is ingedommeld.
Weg van de toeristische hotspots is Kassandra ongerept groen.
|
We bezoeken er het primitieve dorpsmuseum dat kortweg ‘Museum’ heet en waar ons wordt ingewreven dat de plaatselijke economie op visserij, olijven en bijenteelt draait. Eén ding is duidelijk, stress is hier kansloos. Verder in het zuiden hebben we een mooi uitzicht over de Egeïsche Zee en de Golf van Toroneos. De dolle rit naar beneden over een steile bergweg vol hindernissen eindigt op een lange rotskust met idyllische stranden. Op de laatste heuvel voel ik een kleine kortsluiting in m’n hoofd als ik plots ‘Questa o quella‘, uit Verdi’s Rigoletto hoor. Opera is wel het laatste wat ik hier verwacht. De muziek blijkt uit een uitkijkpost van de bosbrandpreventie te komen. De brandweermannen van dienst hebben wellicht het mooiste panorama van heel Kassandra: in het oosten de Athos, in het westen de contouren van de godenberg Olympus en ertussen de blauwe Egeïsche Zee. Dat, gepaard aan de schitterende operamuziek is om stil bij te worden.
De verlaten stranden van Kassandra.
|
Save the best for last. Het charmante stadje Afytos in het noordoosten van Kassandra is niet bepaald het best bewaarde geheim van Chalkidiki. Toch is de drukte die er heerst van een gezellige soort. In de smalle straatjes wandel ik langs originele boetieks, kleurrijke handy crafts, (hippe) bars maar ook gewone souvenirwinkels. Leuke restaurants met overbevolkte terrasjes zie ik op de rots van Afytos. Je eet er met je neus in de wind en een magistraal uitzicht op de zee. Ik schuif m’n voeten onder tafel bij Thea Thalassa waar ik word ontvangen alsof ik net van de Olympus ben neergedaald. In geen tijd wordt de tafel volgezet met heerlijke gegrilde groenten en allerlei vers uit de Egeïsche Zee.
Thea Thalassa: de lekkerste gerookte makreel ooit.
|
Lefteris Cruises vaart met hun Glasbottom iedere dag vanuit Chrousos Paliouri voor dagexcursies in de Golf van Toroneos. Drankjes aan boord, leuke stops op Turtle Island, Toroni Beach en Marmaras. Prijs: 49 €/pp lunch inbegrepen.
Safari Hellas organiseert jeepsafaris hors serie. Een zware Defender voert je op een spectaculaire manier door de ongerepte natuur van Kassandra. Adrenaline en fun verzekerd!
Geef een reactie