Wadi Rum staat samen met de
Namib Desert bovenaan ons lijstje van favoriete woestijnen. Ze is van een haast
onwerkelijke schoonheid. Het is niet voor niks Unesco
werelderfgoed. De Nomaden die er verblijven zorgen er vooral voor dat toeristen
een echte inkijk krijgen in het woestijnleven, waarin tradities nog een belangrijke
rol spelen.  We testten het
nomadenbestaan twee dagen voor jullie uit!

Net voor we de Wadi Rum inrijden: een stoomtrein, een erfenis van de Ottomaanse bezetting.

Wij hebben nog altijd de knappe kop van de onvergetelijke Peter O’ Toole in ons hoofd als we aan hem denken. De echte T.E. Lawrence was slechts 1m56 en woog 63 kilo. Zijn medestrijder en vriend prins Abdullah staat afgebeeld aan de achterkant van dezelfde rots. Lawrence was al een legende voor zijn 30ste verjaardag, door de Arabieren als een  spion aanzien, door de Engelsen als een overloper en saboteur. Maar eigenlijk was hij gewoon een charismatische Brit gelanceerd in een mystiek politiek avontuur. O’Toole maakte er een held van en de Wadi Rum woestijn deed hem schitteren.

We ruilen onze 4×4 voor kamelen.

Haasten voor de zonsondergang.

Time flies, ook in de woestijn. We moeten ons haasten voor de zonsondergang.
De jeep scheurt als gek naar een open plek in de woestijn. De zon doet nog een laatste krachtinspanning, maar zakt langzaam maar zeker richting horizon. Vanaf een rots genieten we van een onvergetelijk spektakel. Het wordt compleet wanneer de zon uiteindelijk wegglijdt tussen twee bergen die als kamelenbulten de oranje bol omsluiten. Een waaier aan kleuren licht de horizon op. Tot iemand de stekker uittrekt en het plots donker wordt. Het is een uniek en onvergetelijk schouwspel.

Pure magie.

Hotel Wadi Rum. Het Rahayeb kamp wordt summier verlicht met fakkels en kaarsen. Het kampvuur geeft niet alleen
sfeer maar ook warmte want de temperatuur daalt snel. Vannacht slapen we in authentieke
nomadententen. Maar binnenin lijkt het eerlijk gezegd een beetje op een Turkse showroom
slaapkamer. Niet bepaald wat we ervan verwachtten. Zo’n 10 jaar geleden
verbleven we in een iets meer basic, maar wel erg authentiek kamp met
matrasjes op de grond en een kamelendeken. Nu hebben we zelfs een badkamer.
Maar de sfeer zit goed. We nestelen ons in de kleurrijke kussens aan het
kampvuur. Wat vooral  opvalt is een
allesoverheersende stilte.

Een maaltijd gegaard in een ondergrondse oven.

We slapen heerlijk in ons Turks showroombed.

Het
meest magische moment van de avond is sterren kijken aan het kampvuur. Nadat de wolken zijn weggetrokken zien we er miljoenen. Want als er iets is waar
Wadi Rum veel van heeft behalve zand zijn het wel sterren. En omdat er geen
lichtvervuiling is kan je hier probleemloos de melkweg zien. Het wordt niet
echt koud, wat ons een beetje verbaast, want het is midden november. We slapen
heerlijk in ons Turks showroom bed met een veel te drukke sprei.

Jordaanse koffie met vers gebrande  cardamon.

Het is
nog stikdonker als we onze tent openduwen en naar buiten stappen. We willen
voor geen goud de zonsopgang missen. Er is nog niemand anders te bekennen. De
plooitjes in het zand worden zachtjes door de wind beroerd, de rode zandheuvels
verklappen bij elke opkomende lichtstraal iets meer van hun geheimen, de stilte
is oorverdovend. Jammer genoeg moeten we het vanochtend stellen zonder rode
gloed. De zon is in tegenstelling tot gisterenavond omfloerst. Een paar honden blaffen dreigend, een kameel staat ons suf aan te staren, ergens wordt koffie gezet: de wereld ontwaakt.

Vervoer: Royal Wings, een dochtermaatschappij van Royal Jordanian, vliegt vanaf 20 december 2016 eenmaal per week rechtstreeks vanuit Brussel naar Aqaba. Vanuit Aqaba is het 65 km rijden naar de Wadi Rum. De vluchten met Royal Wings zijn gecharterd, voorlopig kan je als consument enkel een ticket kopen als je het combineert met een rondreis, een fly and drive, of een verblijf in een hotel.