ligt als een groen juweel te pronken tussen Madagaskar en Mauritius. Het biedt
al het goede van Frankrijk met een vrolijke tropische twist. De natuur is er
oneindig gevarieerd. Het heet niet voor niks het ‘Eiland met de Duizend
Gezichten.’ Het binnenland, dat verbluffend mooi is, staat op de
werelderfgoedlijst van Unesco. Voor
lekkerbekken is Réunion een gastronomisch paradijs, voor sportievelingen
betekent het pure adrenaline. Voor alle anderen is het tropische eiland gewoon genieten,
want de mix van Creoolse gastvrijheid en Franse ‘joie de vivre’ werkt heerlijk
aanstekelijk.
Creoolse fusion keuken.
|
chez vous!’ Ik voel me inderdaad meteen thuis. De levenslustige Réunionnais zijn erg gastvrij. De
perfecte symbiose van de vele culturen op het eiland zorgt voor een positieve,
typisch Creoolse ‘art de vivre’. Het
Creools is bovendien een bijzonder vrolijke taal, ze plaatsen voor bijna alle
klinkers een Z. Zo worden Fransen schertsend les Zreilles (de oren) genoemd, omdat ze als kolonisten steevast naar hun oren
grepen als ze het taaltje niet begrepen. De Réunionnais
zijn net als de Belgen Bourgondiërs, in het weekend houden ze van farniente, maar niet zonder zich vol te stoppen
met allerlei lekkers, waar ik me helemaal in kan vinden. Op de vele
picknickspots, waar grote potten carri op de houtvuren staan te pruttelen, is
het druk. Het lijkt op een buurtfeest. Overal klinkt muziek, iedereen praat met
iedereen en er wordt behoorlijk wat bier verzet. Er zijn een heel aantal wellnesscentra,
waar ik me naar hartenlust laat pamperen en ook yoga en golven behoren tot de
mogelijkheden.
Adrenaline: raften op de Marsouins rivier.
|
voor foodies zijn de rumstokerijen en het rummuseum, waar ik uitgebreid de
plaatselijke variëteiten mag proeven. Een vanillekwekerij bezoeken staat ook op
het programma want ik wil alles te weten komen over dit zwarte goud, ik zit
tenslotte op l’île Bourbon, hét eiland
van de vanille. En als je je als een echte Réunionnais
wil gedragen dan moet je minstens een paar kilo’s verse lychees verorberen
tijdens je verblijf, ze zijn ontzettend lekker én zeer verslavend. Ik ben er
gek op.
Vanille, het zwarte goud van Réunion.
|
eetlust naar Réunion vertrekken. Want eten is voor de eilandbewoners meer dan
zich voeden, het is een kunst en dat merk ik al van het eerste moment dat ik er
voet aan wal zet. Geen maaltijd gaat voorbij zonder te aperitieven met een shot
rhum arrangé (rum, fruit en kruiden)
of een van de zachtere fruitpunches. Een ideale appetijtopwekker voor al het
lekkers dat volgt, want de porties zijn groot en de keuze is uitgebreid. De
gastronomie op dit eiland is net als de bevolking een culturele hutsepot. Ik eet
er uiteraard erg goed Frans, maar de Creoolse keuken is veel meer mijn ding,
fusionkeuken avant la lettre met invloeden uit Madagaskar, Azië en Afrika. Ik
hou enorm van de bonbons piments, kleine beignets op basis van bonen, een van
de vele Creoolse tapas.
Vis vind je in elk restaurant op dit Franse eiland.
|
gevogelte en vlees gegeten: het populairst is de traditionele carri, een stoofpot van rundvlees of kip.
Bij elke carri wordt er rougail geserveerd, een soort chutney
die ook heerlijk smaakt bij worst: rougail
saucisse is een klassieker, die ik leer klaarmaken tijdens een leuke
kookcursus in een bijzonder trendy ingerichte B&B, la Villa Maido op het Plateau Caillou. Op
het eiland waar de beroemde Bourbon vanille wordt geproduceerd wordt uiteraard ook
vanille gebruikt in gerechten, de subtiele smaak is het lekkerst in een carri
van eend. Iets ongewoner is de civet
zourite. Civet wijst op het gebruik van wijn en in dit inktvisgerecht is
dat om duimen en vingers bij af te likken. Moderne keuken, fusion en
traditionele gerechten, soms allemaal in één maaltijd, is voor een foodie als
ik een droom.
Geneeskrachtige planten en kruiden op de markt in Saint-Paul.
|
vaak helemaal uit Frankrijk, zijn de meeste producten niet goedkoop in de
winkels. Op de markt valt dat een stuk beter mee, want er worden vooral produits péï verkocht (plaatselijke
producten). De markten zijn dus bijzonder populair en een trekpleister, niet
alleen voor toeristen, ook voor de Réunionnais
zelf. Het is ook hier dat ze de laatste ladilafé (roddels)
te weten komen. Bijna elk stadje heeft haar markt. In Saint-Denis (de
hoofdstad) zijn er alleen al zes. De mooiste markt vind ik ‘s vrijdags en ‘s
zaterdags in Saint-Paul, op de esplanade aan zee. Ik vind er zowat alles:
exotisch fruit en groenten, maar ook kruiden, rum, olie en zelfs genezende
planten, want er wordt nog volop aan natuurlijke geneeskunde gedaan. Vaak zijn
het de lokale producenten zelf die de markten doen, de andere verkopers worden bazariers genoemd.
In Saint-Paul vind je de mooiste markt van Réunion.
|
markt is meteen een goede gelegenheid om een paar plaatselijke snacks uit te
proberen. Op zowat elke markt vind je een pain
bouchon gratiné, een broodje gevuld met dimsums en kaas, verwarmd in de oven. Ik vind het een vreemde combinatie. De
dimsums alleen zijn wél heerlijk, net zoals de samosas, waarmee meteen de Aziatische
invloed duidelijk wordt. Voor een snelle hap en een Dodo biertje kan je ook
terecht in een typische camion bar.
Iets dat je zeker moet uitproberen want ze zijn met uitsterven bedreigd. Naast
eten, worden er ook artisanale hebbedingetjes, pareo’s en kleren op de markt
verkocht. De kleuren spatten er werkelijk af. Een traktatie voor al mijn
zintuigen.
Snorkelen is het mooist in de lagunes van Saint-Leu en L’Ermitage.
|
in Réunion, de Indische Oceaan is een paradijs voor iedereen die zoals ik
gefascineerd is door het leven onder water. La Réunion is niet alleen gekend
voor het duiken naar scheepswrakken, ik zie er ook kleurrijke koraalriffen
ontelbare tropische vissen en wiegende zeeanemonen. Ik volg een paar
schildpadden en kijk mijn ogen uit wanneer een enorme mantarog als een soort ufo
onder me door zweeft. Snorkelen is het mooist in de lagunes van Saint-Leu en L’Ermitage.
Het water rond Réunion is altijd kristalhelder, diepzeeduiken kan dus het hele
jaar lang.
Rond de vele kliffen halen duikers hun hart op.
|
spelonken ontdekken waarin de meest fascinerende vissen leven en de kleurrijke
koralen je met verbazing slaan. Nog wat verder storten de kliffen de diepte in,
het is hier dat je tijdens onze zomer gegarandeerd walvissen kan zien. De
bultruggen komen er om te paren en te kalven. Hun acrobatische kunstjes en
indringende gezang zijn ronduit spectaculair. Als ik vanuit Saint-Gilles-les-Bains
uitvaar krijg ik bovendien bijna onmiddellijk het gezelschap van dolfijnen, ze
zwemmen langs en onder de catamaran door en zijn minstens even nieuwsgierig als
ik.
De tropische en wilde Marsouins rivier.
|
zijn twee traditionele muziekgenres die erg populair zijn op het eiland. Dus ik
‘Craz un séga’, ik ga een avondje
stappen en de séga dansen, want als je in Réunion bent is dat onvermijdelijk. Maloya is dan weer een muziekstijl die
afstamt van de slaven. Het is bovendien een sensuele dans waarbij vreemd genoeg
de partners elkaar niet aanraken. Al is de basis traditioneel, toch swingt het
de pan uit, jongeren gebruiken ook moderne instrumenten en mixen het soms met
jazz, reggae en zelfs pop. Maar de traditionele vorm van Maloya, die over het leed van de mensen
vertelt en wel eens de blues van de Indische Oceaan wordt genoemd, is ook terug populair. Veel instrumenten
komen er niet aan te pas, enkel percussie en de kayamb (plat vierkant
instrument gevuld met zaadjes). Het is zo uniek en eigen aan het eiland dat het
op de Unesco lijst van immaterieel
cultureel erfgoed staat.
Moderne kunst rond het traditionele leven op het eiland.
|
maakt deel uit van de identiteit van de eilandbewoners en wordt opgevoerd bij
zowat elk politiek, sociaal of cultureel evenement. Ooit was het anders: in
1970 werd het om politieke redenen verboden, het werd pas in de jaren ’80 terug
populair door performers als Danyèl Waro, een van de bekendste
vertegenwoordigers. Ik kan geen concert bijwonen, maar beslis om de volgende
keer in de winter te gaan, want op 20 dec, de dag dat de slavernij werd afgeschaft,
is er elk jaar La Fête Kaf waar beide muziekgenres ruim aan bod komen. Nog
beter is een kabar proberen bij te
wonen, een geïmproviseerd feestje waarbij traditionele Maloya de hoofdrol
speelt.
Verse lychees in overvloed. |
binnenland van het eiland, een spectaculaire helicoptervlucht en mijn paraglide
avontuur kunnen jullie lezen in een volgende blogpost.
HOE
VERVOER:
de TGV naar Charles Degaule (Parijs) (TGV ticket inbegrepen in het
vliegtuigticket): www.air-austral.com De vlucht duurt 11u30.
Hotel Le Saint-Alexis.
|
www.hotelsaintalexis.com: Mooi
hotel aan het strand, in Saint-Gilles-Les-Bains. Zwembad aan de kamers.
Aangenaam hotel, super vriendelijk personeel. Wilde herten in de tuin. Prachtig
uitzicht vanuit het zwembad.
erg authentiek hotelletje in het centrum van Saint-Denis in een typisch Creools
huis met zwembad.www.hotel-juliette-dodu.com
in le cirque de Mafate: basic, dubbele kamer voor 30€, mooie tuin, prachtig
zicht. Reserveren: 0262 43 38 72.
in Creoolse stijl, aan een van de mooiste stranden in Saint-Gilles-Les-Bains. www.boucancanot.com
in Saint-Denis. Goede keuken in typische Parijse bistrot ambiance, overgoten
met een Creools sausje. www.bistrotdeslilas.fr
Annibal: in Bras-Panon: erg typisch Creoolse keuken, de flessen rhum
arrangé staan op tafel, iedereen proeft à volonté. Heerlijke carri en andere
plaatselijke specialiteiten zoals canard à la vanille (ze is erom bekend): www.annibal.eva.sitew.com
Saint-Gilles: je kan er zomaar even
14 verschillende carris proeven. www.allonslareunion.com
mooie en trendy B&B.
www.lavanilleraie.com
en dolfijnen spotten: Croisières et découvertes: www.grandbleu.re
en snorkelen: grote keuze waaronder: www.blueocean.fr
Réunion: www.actu.reunion.fr/actualites/actualites-details/detail/les-marches-de-lile-de-la-reunion.html
Geef een reactie