De smiling coast, een betere naam voor dit
Afrikaanse landje waar toerisme tot voor kort enorm in de lift zat, kan je
nauwelijks bedenken. Dankzij de uiterst vriendelijke bevolking, maar ook de
politieke stabiliteit, het tropische klimaat, de exuberante natuur en niet te
vergeten 60 km magische stranden is Gambia een perfecte introductie tot
Afrika.
Sinds mijn laatste reis zijn de wegen er flink op verbeterd.
De tanka-tanka’s (bushtaxi’s) rijden sneller dan ooit. Ze zijn dubbel zo vol
geladen als toegestaan, aangevuld met kippen, eenden en grote zakken eetwaar. Her
en der zie ik jongetjes voetballen, al is niet voetbal maar worstelen de nationale
sport. Bij volle maan kan je in de dorpjes gegarandeerd ergens een match zien.
Het prijzengeld, vaak niet meer dan een grote zak rijst, betekent voor velen
weer een paar weken overleven. Gambia is een van de 20 armste landen ter
wereld. Het gemiddeld loon bedraagt één euro per dag. Gelukkig zorgt het toerisme
voor geld in het laatje.
Vogelparadijs. Laag tij, ik zie bijzonder veel vogels en tuur de oevers af
naar andere dieren.
naar andere dieren.
‘Veel meer dan aapjes vind je hier niet,’ zegt Salomon mijn
gids, ‘voor krokodillen en nijlpaarden moet je 200km verder zijn.’ Cruisen over
de Gambia rivier is de beste introductie tot dit minilandje. De rivier, die
1600 km lang van Frans Guinea door Senegal en Gambia tot aan de Atlantische Oceaan
stroomt, snijdt het land als een mes over de hele lengte in twee. Gambia ontdek
je het best vanuit een kano: de kreken, rivieren, mangroves en meertjes zijn
niet alleen idyllisch, maar ook pleisterplaatsen voor meer dan 500 exotische
vogelsoorten, waarvan een groot percentage inheemse, een paradijs voor
ornithologen en iedereen die ecotoerisme een warm hart toedraagt.
Zelfs het nationale
bier, Julbrew, heeft een vogel in haar logo. Op de Mandina Bolong, een
zijrivier, is het water op sommige plekken slechts 1 m diep, maar met onze
mahoniehouten prauw doorklieven we dat beetje water met het grootste gemak.
Mahonie brengt geluk volgens de Gambianen. Ik grijp dat geluk letterlijk met
beide handen vast, zeker als we bijna vastlopen op een zandbank. De Gambiarivier
is onderhevig aan getijden. Als de mangroves bij eb vrijkomen varen dames in smalle
uitgehouwen boomstammen uit om oesters te plukken. Rauw kan je ze niet eten,
maar gegrild zijn ze een delicatesse. De schelpen worden verpulverd en van het
poeder, vermengd met water, wordt verf gemaakt. In Gambia gaat niks verloren.
gids, ‘voor krokodillen en nijlpaarden moet je 200km verder zijn.’ Cruisen over
de Gambia rivier is de beste introductie tot dit minilandje. De rivier, die
1600 km lang van Frans Guinea door Senegal en Gambia tot aan de Atlantische Oceaan
stroomt, snijdt het land als een mes over de hele lengte in twee. Gambia ontdek
je het best vanuit een kano: de kreken, rivieren, mangroves en meertjes zijn
niet alleen idyllisch, maar ook pleisterplaatsen voor meer dan 500 exotische
vogelsoorten, waarvan een groot percentage inheemse, een paradijs voor
ornithologen en iedereen die ecotoerisme een warm hart toedraagt.
Zelfs het nationale
bier, Julbrew, heeft een vogel in haar logo. Op de Mandina Bolong, een
zijrivier, is het water op sommige plekken slechts 1 m diep, maar met onze
mahoniehouten prauw doorklieven we dat beetje water met het grootste gemak.
Mahonie brengt geluk volgens de Gambianen. Ik grijp dat geluk letterlijk met
beide handen vast, zeker als we bijna vastlopen op een zandbank. De Gambiarivier
is onderhevig aan getijden. Als de mangroves bij eb vrijkomen varen dames in smalle
uitgehouwen boomstammen uit om oesters te plukken. Rauw kan je ze niet eten,
maar gegrild zijn ze een delicatesse. De schelpen worden verpulverd en van het
poeder, vermengd met water, wordt verf gemaakt. In Gambia gaat niks verloren.
Mijn geluk krijgt
vleugels. ‘Dit is de viagraboom, de schors en de bladeren geven mannen
een gezonde boost.’ Salomon toont me nog meer natuurlijke remedies in het heilige
Makasutu woud. De bushdokters en maraboets spelen nog een grote rol in het
leven van de goedlachse Gambianen. ‘Deze plant is de Afrikaanse Redbull, het
geeft je vleugels,’ glimlacht Salomon nog. En over gevleugelden weet hij alles.
In Kamasutu alleen zitten honderden vogelsoorten. Maar Buba Jatta, de
plaatselijke maraboet, is veruit de vreemdste vogel. Ik heb een déjà vu. Vijf
jaar geleden was ik precies op dezelfde plek, maar het lijkt of de oude
maraboet een verjongingskuur heeft ondergaan. Zo vader zo zoon, vertelt
Salomon. Buba is in de voetsporen van vader Sang Jatta getreden. Hij heeft net
als zijn pa een wollen muts op in 35°. Het gordijn waar de oude man zich achter
verstopte is er niet meer. Buba zit gewoon naast me en leest net als zijn vader
mijn hand. Vreemd genoeg kijkt hij niet rechtstreeks naar de lijnen, maar via
een aftands spiegeltje. Handlezen in spiegelschrift, een moeilijke discipline
en waarschijnlijk de reden dat hij er weinig van bakt. Als ik aangeef dat het
niet echt klopt, gooit hij het snel over een andere boeg en wil hij me een juju
verkopen, een mahonie geluksbrenger. Maar ik heb mijn portie geluk al gehad vandaag.
vleugels. ‘Dit is de viagraboom, de schors en de bladeren geven mannen
een gezonde boost.’ Salomon toont me nog meer natuurlijke remedies in het heilige
Makasutu woud. De bushdokters en maraboets spelen nog een grote rol in het
leven van de goedlachse Gambianen. ‘Deze plant is de Afrikaanse Redbull, het
geeft je vleugels,’ glimlacht Salomon nog. En over gevleugelden weet hij alles.
In Kamasutu alleen zitten honderden vogelsoorten. Maar Buba Jatta, de
plaatselijke maraboet, is veruit de vreemdste vogel. Ik heb een déjà vu. Vijf
jaar geleden was ik precies op dezelfde plek, maar het lijkt of de oude
maraboet een verjongingskuur heeft ondergaan. Zo vader zo zoon, vertelt
Salomon. Buba is in de voetsporen van vader Sang Jatta getreden. Hij heeft net
als zijn pa een wollen muts op in 35°. Het gordijn waar de oude man zich achter
verstopte is er niet meer. Buba zit gewoon naast me en leest net als zijn vader
mijn hand. Vreemd genoeg kijkt hij niet rechtstreeks naar de lijnen, maar via
een aftands spiegeltje. Handlezen in spiegelschrift, een moeilijke discipline
en waarschijnlijk de reden dat hij er weinig van bakt. Als ik aangeef dat het
niet echt klopt, gooit hij het snel over een andere boeg en wil hij me een juju
verkopen, een mahonie geluksbrenger. Maar ik heb mijn portie geluk al gehad vandaag.
Eco trend. Drijvende traditionele huizen op de rivier. Mandina Lodge in
het Makasutu woud is een van de origineelste hotels in Gambia. De kamers zijn
luxueus en smaakvol ingericht. Visserssloepen drijven voorbij, water- en andere
vogels zijn mijn naaste buren en de tuin zit vol vlinders. In het restaurant
zit ik op een soort Afrikaanse troon. Het meubilair is exuberant, maar wel
Afrikaans geïnspireerd. Van een heel andere orde is Lamin Lodge. Het houten
gebouwtje van drie verdiepingen hangt met haken en ogen aan mekaar, maar is
tegelijkertijd erg sfeervol. Ik ga er een glas drinken en kijk uit op de mooie
Lamin Bolong kreek. Een rasta zorgt voor ambiance op z’n djembé. Hij past
perfect bij het decor.
het Makasutu woud is een van de origineelste hotels in Gambia. De kamers zijn
luxueus en smaakvol ingericht. Visserssloepen drijven voorbij, water- en andere
vogels zijn mijn naaste buren en de tuin zit vol vlinders. In het restaurant
zit ik op een soort Afrikaanse troon. Het meubilair is exuberant, maar wel
Afrikaans geïnspireerd. Van een heel andere orde is Lamin Lodge. Het houten
gebouwtje van drie verdiepingen hangt met haken en ogen aan mekaar, maar is
tegelijkertijd erg sfeervol. Ik ga er een glas drinken en kijk uit op de mooie
Lamin Bolong kreek. Een rasta zorgt voor ambiance op z’n djembé. Hij past
perfect bij het decor.
Er zijn steeds meer eco resorts, Sandele is er zo een.
Opmerkelijk is dat de Engelse eigenaars hun winst delen met het nabijgelegen
dorp, Kartong. Binnen tien jaar is de lodge van de dorpelingen. Het bejaarde
echtpaar hoeft zich geen zorgen te maken over hun oude dag, want ze zijn met
open armen opgenomen in de gemeenschap, waar ze de rest van hun leven kunnen
blijven. De lodge is met de hulp van de dorpelingen volledig met plaatselijk
materiaal gebouwd. Je kan er yoga en mindfullness volgen en er wordt gewerkt
met zonne-energie en zelfgemaakte windmolens.
Opmerkelijk is dat de Engelse eigenaars hun winst delen met het nabijgelegen
dorp, Kartong. Binnen tien jaar is de lodge van de dorpelingen. Het bejaarde
echtpaar hoeft zich geen zorgen te maken over hun oude dag, want ze zijn met
open armen opgenomen in de gemeenschap, waar ze de rest van hun leven kunnen
blijven. De lodge is met de hulp van de dorpelingen volledig met plaatselijk
materiaal gebouwd. Je kan er yoga en mindfullness volgen en er wordt gewerkt
met zonne-energie en zelfgemaakte windmolens.
Iets authentieker is het Tumani Tenda Camp, een uniek project
van het gelijknamige dorp. De kamertjes zijn sober, en bijzonder basic, het
sanitair is niet meteen aan onze westerse behoeften aangepast, maar ze hebben
het zelf gebouwd, er logeren kost haast niks en qua authenticiteit scoren ze
hoog. Ze kregen een prijs voor het meest ecologische dorp. Ze organiseren
bezoeken aan het gehucht, nemen toeristen mee de rivier op om te vissen en geven
kooklessen, ze willen hun gasten een echt Afrika-gevoel geven. De opbrengst
gaat naar drinkwater, schoolgelden en uniformen voor de kinderen én ze kunnen
zich nu ook verplaatsen, want kochten een knalrood busje. Ook hier wordt
energie geleverd door de zon en die is er in overvloed. Op het marktplaatsje
van het dorp is het druk. Iedereen lijkt goed gehumeurd ondanks de dip in het
toerisme. ’We overleven het wel, lacht de jongen die ons rondleidt’.
van het gelijknamige dorp. De kamertjes zijn sober, en bijzonder basic, het
sanitair is niet meteen aan onze westerse behoeften aangepast, maar ze hebben
het zelf gebouwd, er logeren kost haast niks en qua authenticiteit scoren ze
hoog. Ze kregen een prijs voor het meest ecologische dorp. Ze organiseren
bezoeken aan het gehucht, nemen toeristen mee de rivier op om te vissen en geven
kooklessen, ze willen hun gasten een echt Afrika-gevoel geven. De opbrengst
gaat naar drinkwater, schoolgelden en uniformen voor de kinderen én ze kunnen
zich nu ook verplaatsen, want kochten een knalrood busje. Ook hier wordt
energie geleverd door de zon en die is er in overvloed. Op het marktplaatsje
van het dorp is het druk. Iedereen lijkt goed gehumeurd ondanks de dip in het
toerisme. ’We overleven het wel, lacht de jongen die ons rondleidt’.
Een toerist op het
menu? ‘Wil je je hoofd in een krokodil steken,’ vraagt een man me
droogweg in Kachi Kali, een plek, waar een 100-tal krokodillen een heilig meertje
bevolken. Mensen komen hier om te bidden voor succes en kinderloze vrouwen
baden zich met water uit de pool in de hoop het nageslacht te verzekeren. Mijn
hoofd in zo’n getande muil steken gaat wat ver, maar plots lijkt een krokodil
aaien heel gewoon. Ik heb al slangen rond mijn nek gehad, een luiaard in mijn
armen, aapjes op mijn hoofd, maar dit is een première. Gelukkig zijn de beesten
zo doorvoed dat een schamele toerist op het menu hen niet interesseert. Ook de
apen in Gambia zijn zo goed als tam. Monkey Forest is een goeie plek om ze
bezig te zien in hun natuurlijke habitat, maar ik kan ze van veel dichterbij
gadeslaan vanop mijn balkon in Coconut Residence. Ze spelen aan het zwembad. De
groene velvet aapjes zijn erg lief, de rode Colobus apen een stuk ondeugender,
het zijn echte veelvraten met expressieve gezichten. Bavianen zijn een ander
paar mouwen, ik houd voldoende afstand als ik onderweg een uitgebreide familie met
baby’s tegenkom.
menu? ‘Wil je je hoofd in een krokodil steken,’ vraagt een man me
droogweg in Kachi Kali, een plek, waar een 100-tal krokodillen een heilig meertje
bevolken. Mensen komen hier om te bidden voor succes en kinderloze vrouwen
baden zich met water uit de pool in de hoop het nageslacht te verzekeren. Mijn
hoofd in zo’n getande muil steken gaat wat ver, maar plots lijkt een krokodil
aaien heel gewoon. Ik heb al slangen rond mijn nek gehad, een luiaard in mijn
armen, aapjes op mijn hoofd, maar dit is een première. Gelukkig zijn de beesten
zo doorvoed dat een schamele toerist op het menu hen niet interesseert. Ook de
apen in Gambia zijn zo goed als tam. Monkey Forest is een goeie plek om ze
bezig te zien in hun natuurlijke habitat, maar ik kan ze van veel dichterbij
gadeslaan vanop mijn balkon in Coconut Residence. Ze spelen aan het zwembad. De
groene velvet aapjes zijn erg lief, de rode Colobus apen een stuk ondeugender,
het zijn echte veelvraten met expressieve gezichten. Bavianen zijn een ander
paar mouwen, ik houd voldoende afstand als ik onderweg een uitgebreide familie met
baby’s tegenkom.
Kleurrijke traditie. Een explosie van kleuren, vandaag is het Muharram, het
islamitisch nieuwjaar. Geen feestjes, of vuurwerk, maar iedereen loopt op zijn
paasbest, in de meest gedurfde kleurcombinaties, de straat op. Ze geven cadeautjes
af bij de buren en helpen waar ze kunnen. In de kleine dorpjes waar ik doorrijd
is het een oogverblindend schouwspel. Ook kinderen blinken van trots in hun bonte
pakjes. Het illustreert perfect de vrolijkheid van het bestaan in dit kleine
Afrikaanse landje. Volgens de Islamitische maankalender valt het elk jaar op
een andere datum. Diezelfde knallende kleuren vind ik ook terug op plaatselijke
markten, maar ik sta versteld als ik de Albertmarkt van Banjul binnenloop. Nieuwjaar,
de markt is zo goed als leeg. Normaal moet je je hier een weg banen tussen
stootkarren, dames met vrachten op het hoofd, spelende kinderen, fietsers, honden
en geiten. Vandaag is het onnatuurlijk rustig. Bij de kleermakers, die aan van
die heerlijk ouderwetse trap-naaimachines werken, blijf ik verbaasd staan kijken. Ze
worden geassisteerd door jonge strijkers die hun vooroorlogse ijzers eerst in
het vuur moeten opwarmen, het lijkt alsof ik een stap terug zet in de tijd.
islamitisch nieuwjaar. Geen feestjes, of vuurwerk, maar iedereen loopt op zijn
paasbest, in de meest gedurfde kleurcombinaties, de straat op. Ze geven cadeautjes
af bij de buren en helpen waar ze kunnen. In de kleine dorpjes waar ik doorrijd
is het een oogverblindend schouwspel. Ook kinderen blinken van trots in hun bonte
pakjes. Het illustreert perfect de vrolijkheid van het bestaan in dit kleine
Afrikaanse landje. Volgens de Islamitische maankalender valt het elk jaar op
een andere datum. Diezelfde knallende kleuren vind ik ook terug op plaatselijke
markten, maar ik sta versteld als ik de Albertmarkt van Banjul binnenloop. Nieuwjaar,
de markt is zo goed als leeg. Normaal moet je je hier een weg banen tussen
stootkarren, dames met vrachten op het hoofd, spelende kinderen, fietsers, honden
en geiten. Vandaag is het onnatuurlijk rustig. Bij de kleermakers, die aan van
die heerlijk ouderwetse trap-naaimachines werken, blijf ik verbaasd staan kijken. Ze
worden geassisteerd door jonge strijkers die hun vooroorlogse ijzers eerst in
het vuur moeten opwarmen, het lijkt alsof ik een stap terug zet in de tijd.
De Gambiaanse
Jeroen Meus. Het lijkt wel of er een popconcert plaatsvindt. In Tanji, op
10 km van het paradijselijke Sanyang Beach, staan honderden mensen op de
vloedlijn. Tientallen vissersboten worden uitgeladen, vrouwen en mannen
trotseren de golven om de vis op hun hoofd het strand op te dragen. Daar is het
kleurenpalet zo mogelijk nog feller. Ondanks de ogenschijnlijke chaos zit er
een systeem in en weet iedereen wat hem te doen staat. Op het strand is er een
grote markt. De vis wordt of meteen verkocht, veelal door vrouwen, of gerookt
en gedroogd. Het maakt van het vissersdorp Tanji de kleurrijkste maar ook de
geurrijkste plek. Ik ben hier met Ida Chaam, de Jeroen Meus van Gambia. Ze
leert toeristen dagelijkse Gambiaanse kost maken.
Jeroen Meus. Het lijkt wel of er een popconcert plaatsvindt. In Tanji, op
10 km van het paradijselijke Sanyang Beach, staan honderden mensen op de
vloedlijn. Tientallen vissersboten worden uitgeladen, vrouwen en mannen
trotseren de golven om de vis op hun hoofd het strand op te dragen. Daar is het
kleurenpalet zo mogelijk nog feller. Ondanks de ogenschijnlijke chaos zit er
een systeem in en weet iedereen wat hem te doen staat. Op het strand is er een
grote markt. De vis wordt of meteen verkocht, veelal door vrouwen, of gerookt
en gedroogd. Het maakt van het vissersdorp Tanji de kleurrijkste maar ook de
geurrijkste plek. Ik ben hier met Ida Chaam, de Jeroen Meus van Gambia. Ze
leert toeristen dagelijkse Gambiaanse kost maken.
Benechin, is zowat het
populairste gerecht in dit land, een stoofpot van rijst en vis. Ze kiest een
flink uit de kluiten gewassen vis uit, koopt kruiden en groenten, er wordt
gewikt en gewogen en ook afgeboden, zoals dat hoort in Afrika. Voor mij kan het
niet lang genoeg duren. Een bezoekje aan Tanji is beter dan theater of een goed
boek, het is het echte leven zoals het is in dit landje. Ida neemt me mee naar
haar huis. Na wat te hebben geholpen met groenten schillen en kruiden stampen
moet het gerecht drie uur sudderen en merk ik nog maar eens hoe rekbaar de tijd
is in Afrika. Om die lange wachttijd te verdrijven spelen we Wri, een spel dat
zowat in elk Afrikaans land wordt gespeeld en best spannend is. De Benechin is
om vingers en duimen af te likken. ’s Avonds ga ik naar een pub op het strand. Het zit er vol cougar
girls, dames van pensioengerechtigde leeftijd die zich laten versieren door
zogenaamde bumsters, afgetrainde jongemannen die je overal op het strand ziet
rondlopen en die er alles aan doen om een ticket to heaven (Europa) te
bemachtigen. En dat terwijl ik me hier in het paradijs waan.
HOE en WAAR
Ik vloog met
Brussels Airlines naar Gambia: Brussel-Banjul: 6u. www.brusselsairlines.com/nl-be
Brussels Airlines naar Gambia: Brussel-Banjul: 6u. www.brusselsairlines.com/nl-be
Alle reisinfo is te
vinden op de site van de Gambiaanse toeristische dienst: www.visitthegambia.gm
vinden op de site van de Gambiaanse toeristische dienst: www.visitthegambia.gm
Ik logeerde in
1. Coconut Residence: ooit hét paradepaardje in hoofdstad Banjul. Vlaming
Luc Verschelden, slechts sinds enkele maanden manager, wil er opnieuw een vijfsterrenhotel
van maken. Het ligt in een mooie tuin met twee zwembaden. De sfeer is erg
aangenaam en authentiek. En je kan er lekker eten. Klik hier voor info over Coconut Residence
Luc Verschelden, slechts sinds enkele maanden manager, wil er opnieuw een vijfsterrenhotel
van maken. Het ligt in een mooie tuin met twee zwembaden. De sfeer is erg
aangenaam en authentiek. En je kan er lekker eten. Klik hier voor info over Coconut Residence
2. Bamboo Garden
hotel: is ok als je erg goedkoop wil
logeren in de Sengambiastrook, het meest toeristische gedeelte van Gambia, je
moet er wel de luidruchtige cougar girls en hun jonge toyboys bij nemen en er
is geen WIFI.
hotel: is ok als je erg goedkoop wil
logeren in de Sengambiastrook, het meest toeristische gedeelte van Gambia, je
moet er wel de luidruchtige cougar girls en hun jonge toyboys bij nemen en er
is geen WIFI.
Categorie apart
3. Tumani Tenda eco-tourism
camp: Ideaal als je het echte Afrika-gevoel wil
krijgen De dorpelingen laten je via een aantal aktiviteiten kennismaken met hun
dagelijkse leven. Het kost haast niets en het geld gaat integraal naar de
community. Je moet wel tevreden zijn met weinig comfort, maar dat wordt ruimschoots
gecompenseerd door de vriendelijkheid van de dorpsbewoners. www.tumanitenda.co.uk
camp: Ideaal als je het echte Afrika-gevoel wil
krijgen De dorpelingen laten je via een aantal aktiviteiten kennismaken met hun
dagelijkse leven. Het kost haast niets en het geld gaat integraal naar de
community. Je moet wel tevreden zijn met weinig comfort, maar dat wordt ruimschoots
gecompenseerd door de vriendelijkheid van de dorpsbewoners. www.tumanitenda.co.uk
Ik heb lekker
gegeten in :
gegeten in :
1. Mandina lodge: www.mandinalodges.com
2. Sandele Eco
retreat: www.sandele.com
retreat: www.sandele.com
3. Coco Ocean Resort
and Spa: www.cocoocean.com
and Spa: www.cocoocean.com
4. Sheraton hotel: www.sheratongambiahotel.com
5. Laico Atlantic: www.laicohotels.com/laico-atlantic
6. Ocean Bay Hotel: www.oceanbayhotel.com
7. Ngala Lodge: www.ngalalodge.nl Belg heeft het restaurant van deze lodge,
(Nederlandse eigenaar) op de kaart gezet.
7. Ngala Lodge: www.ngalalodge.nl Belg heeft het restaurant van deze lodge,
(Nederlandse eigenaar) op de kaart gezet.
8. Rainbow
Beach bar: heerlijke kreeft
op Paradise Beach: www.rainbow.gm
Beach bar: heerlijke kreeft
op Paradise Beach: www.rainbow.gm
9. Pocoloco
bar restaurant: live optredens,
simpele keuken, aan het strand. www.nl.gscgambia.com/poco-loco
bar restaurant: live optredens,
simpele keuken, aan het strand. www.nl.gscgambia.com/poco-loco
10. El Sol:
Alweer een Belg,
Marc Van Maldegem, baat de enige Mexicaan van het land uit. http://elsolgambia.com
Alweer een Belg,
Marc Van Maldegem, baat de enige Mexicaan van het land uit. http://elsolgambia.com
11. Ida
Chaam: Als je de
traditionele keuken wil proeven en het bovendien zelf wil klaarmaken kan je
hier terecht: www.gambiahomecooking.com
Chaam: Als je de
traditionele keuken wil proeven en het bovendien zelf wil klaarmaken kan je
hier terecht: www.gambiahomecooking.com
PRAKTISCH
Documenten: Belgische toeristen
hebben enkel een identiteitskaart nodig, geen paspoort en geen visum.
hebben enkel een identiteitskaart nodig, geen paspoort en geen visum.
Geld: 1 euro = 53,03 dalasi.
(november 2014) In Banjul en de Senegambiastrook heb je ATM’s. Visa kaart niet
vergeten.
(november 2014) In Banjul en de Senegambiastrook heb je ATM’s. Visa kaart niet
vergeten.
Gezondheid: Er is GEEN ebola in
Gambia. Het land is hermetisch afgesloten voor iedereen die uit een ebola land
komt. Er is dus niet meer gevaar dan in België.
Gambia. Het land is hermetisch afgesloten voor iedereen die uit een ebola land
komt. Er is dus niet meer gevaar dan in België.
Malariapillen
nemen is noodzakelijk. Voor andere inentingen contacteer je best het Tropisch Instituut:
www.itg.be of 03
247 66 66.
nemen is noodzakelijk. Voor andere inentingen contacteer je best het Tropisch Instituut:
www.itg.be of 03
247 66 66.
Taal:
De officiële taal is Engels, belangrijkste lokale talen zijn Mandinka en Wolof
De officiële taal is Engels, belangrijkste lokale talen zijn Mandinka en Wolof
Klok: In de winter is het bij
ons 1 uur, in de zomer 2u vroeger dan in Gambia.
ons 1 uur, in de zomer 2u vroeger dan in Gambia.
Beste reistijd: Van eind oktober
tot juni is het droog. Tijdens onze zomermaanden valt er regen, maar altijd bij
hoge temperaturen (+30°), tropische regen is dan best aangenaam.
tot juni is het droog. Tijdens onze zomermaanden valt er regen, maar altijd bij
hoge temperaturen (+30°), tropische regen is dan best aangenaam.
Homosexualiteit: Gambia is
bijzonder homofoob. Homosexualiteit is er strafbaar.
bijzonder homofoob. Homosexualiteit is er strafbaar.
© Tekst en foto’s: Myriam Thys 2014
WIJ ZIJN SOCIAAL:
Geef een reactie